هدف کلی در هر طراحی از نظر بصری، ایجاد تعادل، وحدت و هارمونی بین عناصر تشکیل دهنده ی فضا باتوجه به کاربری آن می باشد و این مهم در طراحی فضاهای برج باغ ادیب مشهود و نمایان است.

یکی دیگر از اهداف طراحی این بنا با ساختاری هنری در ضمن بیان زیبایی شناختی، تشکیل محیطی انسان مدار و مطلوب در راستای القای حس آرامش برای استفاده کنندگان هنگام تعامل با باغ می باشد.

اصول اولیه ی این طرح از جمله طراحی دتایل ها، عناصر خارجی نما و داخلی، تزئینات و طراحی خاص فضای سبز و استفاده از آب برای ایجاد دید بصری مناسب و آرامش روانشناسی فضا از موارد کیفی آن به شمار می روند.

ایده ی اولیه ی برج باغ ادیب برگرفته از خطوط و مبانی معماری سنتی ایرانی، شکل گرفته است. این روند با انتخاب وسواس گونه و دقیق شکل، فرم و رنگ ها در فضاهای داخلی، خارجی و محوطه صورت پذیرفته است. همچنین متأثر از المان های معماری سنتی ایرانی، از قبیل مقرنس های تزئینی، حجم تبدیل به فرمی سیال گشته که نورگیری و منظره های متفاوت و منحصر به فردی را برای استفاده کنندگان فراهم می آورد. ضمن بهره گیری از این المان، نما بخش غیر قابل تفکیکی از درون و جزئی از شالوده ی آن و به تعبیر دیگر یال بیرونی از یک ساختار به هم پیوسته می باشد؛ از طرفی واحدهای منفک طراحی شده در نما، بروز بیرونی از واحدهای مسکونی بوده و خوانایی فرمی را برای ساکنین فراهم می آورد.

فضای زندگی که در این مجموعه به وجود آمده، سرشار از حس پویایی و تحرک می باشد. هدف اصلی طراحی داخلی این مجموعه خلق فضایی پر نور، راحت و آرامش بخش بوده که در عین مدرن بودن حس اصالت معماری ایرانی، چشم نوازی می نماید.

از ویژگی های شاخص این طرح می توان به پایبندی به اصل وحدت و هماهنگی در عین تنوع در رنگ و نورپردازی اشاره نمود. همچنین در توجه به زمینه ی فرهنگی، معنایی و سنت های گذشته، فضای نیمه باز داخلی به نوعی یادآور بیانی مدرن از حیاط های مرکزی سنتی ایران است که عنصر اصلی سازماندهی سایر فضاها در اطراف شان می باشد. این امر علاوه بر یادآوری الگوهای شکلی به نوعی بازتاب الگوهای فعالیتی از گذشته نیز خواهد بود.

پروژه ی حاضر، در پاسخ به توجهاتی نظیر به روز بودن و در عین حال “این همانی بودن” نوعی سکوت و کسب آرامش در برابر ساختمان سازی های شهری را اختیار کرده است و سعی دارد در کنار توجه ویژه به فرمالیسم و فضای معماری، موقرانه و با صلابت، خود را از این ناهماهنگی ها و هیاهوها به دور داشته، آرامش را در ذهن مخاطب القاء نماید.

در طراحی نما، تلاش شده تا با به کارگیری ترکیبی ساده از فرم مکعب، بنایی با کلیت واحد ایجاد گردد. تنوع و کارکرد مصالحی همچون چوب، سنگ، کاشی فیروزه ای موجب می شود تا بنا احساس خانه ای با حس و حال ایرانی را برای ساکنان فراهم آورد؛ همچنین این ترکیب باعث ایجاد حس پویایی در نما گردیده و تناسبات و بافت های مختلف، ترکیب پیچیده ی فرم را هرچه بیشتر منسجم می سازد. چرخش فرمی در پلان و قرارگیری بازشوها و نورگیرهای سازمان یافته، موجب نفوذ گزینش یافته ای از نور طبیعی و افزایش کیفیت فضای داخلی می گردد.